Home (nl.)

Corsica van 08. tot 23 Mei 2010

10 mei 2010 --Bastia - Centuri Port ( Cap Corse)
km.-----: ------59.59 km.
hoogte : --------608 meter

Om 8.15 uur vertrekt de ferry uit Livorno om exact om 12 uur in de haven van Bastia binnen te lopen.
Een bezichtiging van de stad staat als eerste op mijn programma. Op het reusachtige plein St. Nicola maak ik een foto van het standbeeld van Napoleon. Door een renovatie is de citadel niet toegankelijk voor plubliek.
In de middag vertrek ik in noordelijke richting naar de camping in Macinaggio, waar men druk aan het werk is om de camping over twee dagen geopend te krijgen. De beheerder verwijst mij naar de volgende plaats, Centuri Port. Het is maar 15 km. maar de trip gaat over de Col de Serra, dus meteen een klimpartij van 396 m.
De straten waren goed, maar nu moet ik goed uitkijken om de gaten op tijd te kunnen ontwijken. De watergoten als betonplaten zijn aan bijde kanten van de straat al gelegd, ik neem aan dat het asfalt binnenkort aan de beurt komt.
Op een afstand van 5 minuten lopend vanaf de Col staat de enige windmolen van Corsica die nog intact is. Hij werd door de firma Mattei gerestaureerd en wordt nu gebruikt om reclame te maken voor een likeur.
Bij de molen zie je het kleine vissersdorp Centuri Port al in de diepte liggen.
Deze camping is echter ook nog dicht. Gelukkig, naast een standplaats voor 5 woonwagens zie ik een mooi grasveld. Voor mij is het zo klaar als een klontje: daar zet ik mijn tent neer!!
In het restaurant waar ik ga eten, kan ik mijn accu opladen.

11 mei 2010 --Centuri-Port - Saint-Florent
65 km.---------totaal: 124.59 km.
789 omhoog---totaal: --1397 m.

Ik rijd door kleine plaatsjes zoals Pino en Marinca naar Monza. Het grootste deel van de etappe kijk ik uit over de zee. Soms zijn de klippen steil en hoog.
Nonza is heel bijzonder en de moeite waard om te bekijken. De huizen zijn om de rotsen heen gebouwd en het lijkt alsof de toren de inwoners beschermt.
Ik kom langs een grote, inmiddels stil gelegde, asbestfabriek. Er werd hier vanaf het midden van de vorige eeuw asbest gewonnen
Het afval van deze fabriek werd gewoon in zee gegooid, zodat er een kunstmatig groen-grijs strand ontstond. Volgens experts is dat niet gevaarlijk voor de gezondheid……wie gelooft zoiets?
De straten zijn goed berijdbaar. Ik kom al vroeg in Saint Florent aan, dus heb ik nog genoeg tijd om het mooie plaatsje wat beter te bekijken. Als ik echter op de camping aankom, komt de regen met bakken uit de lucht. Het bliksemt en dondert!
Tijd voor een lekkere douche …. Als ik fris onder douche uitkom, is ook de lucht weer opgeklaard, de zomer is weer terug.

12 mei 2010 --Saint-Florent - Calvi
81.23 km.------totaal: 205.82 km.
955 omhoog---totaal: ---2352 m.

De D81 is de enige verbindingsweg tussen Saint-Florent en L'ile Rousse. Eerst omhoog tot 300 m. en dan "rolling hills".
Een sober landschap met gedeeltelijk begroeide rotsen heeft ook zo zijn charme.
De gezellige terrasjes in L'ile Rousse nodigen me uit om af te stappen voor een "lunch break".
Het zou geen overdaad zijn als het gemeentebestuur zich zou buigen over het verkeersprobleem van deze plaats. Iedereen moet met de auto dwars door het dorp. Scooters rijden kris-kras tussen de auto's door. Het is een chaos, maar niemand schijnt zich eraan te storen.
Het is zaak gewoon door te rijden en voorrang te nemen anders kom je nergens. Het verbaast me dat er niemand toetert.
Ik koop nog wat spullen (hoofdzakelijk drinken en wat fruit) voor morgen, want alle winkels zijn hier op hemelvaartsdag gesloten.
Op 2 km. afstand van het centrum van Calvi zie ik een camping in een pijnboombos.
De receptie is nog gesloten. Desondanks mag ik mijn tent hier opzetten.
In het heerlijke zomerweer steekt plotseling een stevige wind op en in een mum van tijd sta ik in een gele wolk van bloesemstof van de pijnbomen. Heel indrukwekkend.
Bij elke tentplaats is een elektriciteitsaansluiting, om de accu van de fiets op te laden, hoef ik dus geen moeite te doen.
Ik ben blij dat ik zo vroeg al in Calvi ben, want er is genoeg te zien. Met de fiets rijd ik omhoog. Vanaf de stadsmuur heb je een schitterend uitzicht op de "benedenstad" en de haven.

13 mei 2010 --Calvi - Porto
81.21 km. -----totaal: 287.03 km.
957 omhoog---totaal: ---3309 m.

Over de kustweg D81 rijd ik naar Porto. De weg wemelt van de bochten en omhoog lukt het me een snelheid van 10 - 13 km/uur te halen. Ik verheug me op afdalingen, maar daar heb ik me danig op verkeken. In het asfalt zitten zoveel gaten, dat het gevaarlijk zou zijn om erg veel harder dan op de heenweg naar beneden te gaan. En zo slecht blijft het tot Galéria.
Daarna zijn de wegen weer super.
Ik moet enige toppen (bocca's), bijv. Col de Parmarella en Col de la Croix over, maar dat maakt de reis des te afwisselender. Onderweg kom ik een paar vol bepakte fietsers tegen, het zijn 2 dames uit Amsterdam.
De laatste 10 kilometer voor Porto is de weg letterlijk uit de rotsen gehouwen.
De camping in Porto is erg luxe, het is echter ook de enige camping op de hele toer die geld vraagt om de accu op te laden. (€ 3,50)
Het stel uit Zwitserland, dat 's avonds aan het tafeltje naast mij zit, vertelt mij dat ze 's middags bij een ongeluk betrokken zijn geweest. Een motorrijder is tegen de zijkant van hun auto aangereden en is met een traumahelikopter naar het ziekenhuis afgevoerd.

14 mei 2010----Porto - Ajaccio
87.11 km.-------totaal: 374.14 km.
1299 omhoog---totaal: --4608 m.

Porto ligt op zeeniveau. De Calanche is de bergachtige streek ten zuiden van Porto. De rotsen zijn van roodachtig graniet en zijn circa 400 m. hoog. Door de bizarre vormen en de rode gloed sta je bij elke bocht weer versteld.
Het gebied staat sinds 1983 op de wereld-erfgoedlijst van de Unesco. (http://de.wikipedia.org/wiki/Calanche) (Ik heb helaats geen goede site in het Nederlands gevonden)

De straat is weer uit de rotsen gehouwen, de ene bocht volgt de ander. Het is beslist een paradijs voor motorrijders. Om van de schitterende omgeving te genieten, staan ze op elk uitzichtpunt stil want als ze weer opstappen, moeten ze zich op de weg concentreren.
Tussen San Martinu en Cargèse is de weg miserabel. Maar verder tot Ajaccio super.
Bij het toeristenbureau informeer ik naar de bezienswaardigheden van de stad (+ 60.000 inw.) en vraag waar de dichtstbijzijnde camping is.
Hier in Ajaccio is Napoleon Bonaparte in het jaar 1769 geboren. Zijn geboortehuis is in de buurt van Place Foch, waar een reusachtig standbeeld van de keizer staat.
Ajaccio is een stad waar je met de auto maar langzaam vooruit komt, laat staan een parkeerplaats vindt. Met de fiets kun je gelukkig overal tussendoor.
Het is vroeg genoeg voor een uitgebreide sightseeing.

15 mei 2010 ---Ajaccio - Sartène
99.14 km.-------totaal: 473.28 km.
1733 omhoog---totaal: --6341 m.

Het moet vannacht behoorlijk geregend hebben, want de onderkant van de tent is tot op 1/3 hoogte nat en smerig van opgespatte aarde en dennennaalden. Ik draag de tent naar de sanitaire ruimte, waar ik hem met een slang schoonspuit in de hoop dat ik hem vandaag nog ergens kan laten drogen.
Al na een paar kilometer begint het landschap hoogteverschillen te vertonen.
De Col de St. George is 750 m. hoog. De straten zijn goed en de stijging is geleidelijk, nergens meer dan 6%.
Ik kom bij de bron van het water dat in elke supermarkt te koop is en rijd langs de fabriek waar het gebotteld wordt.
Een tijdje heb ik mijn poncho nodig, maar in de loop van de dag knapt het weer op en kan ik zelfs de tent te drogen leggen. Ondertussen kan ik een hapje eten.
Sartène is de meest typisch Corsicaanse stad van heel Corsica. In deze streek leeft de bloedwraak nog steeds.
Het valt mij op dat er nergens een grafsteen is met één enkele naam, het zijn allemaal familiegraven. Je vindt ze op kerkhoven maar ook langs de weg.
De familieband moet aldus erg sterk zijn.
Hoewel Sartène, net als zoveel steden en dorpen, hoog op een berg ligt, wil ik de stad toch bekijken. Als je met een E-fiets onderweg bent, blijft de inspanning binnen de perken, en daarom is het makkelijker zo iets te beslissen.
De camping ligt aan de voet van de berg.

16 mei 2010 ---Sartène - Bonifacio
64.05 km.-------totaal: --537.33 km.
836 omhoog----totaal: -----7177 m.

Vandaag begin ik met een klimpartij van 300 m., want er is geen andere weg naar Bonifacio. Ook vandaag is het uitzicht schitterend en op verschillende plekken stap ik af om even in alle rust te genieten.
Nadat je over Col de Coralli bij de kust aankomt, maakt de weg een bocht in oostelijke richting en voor de eerste keer op deze reis heb ik de wind in de rug.
De combinatie van voor-de-wind --- elektrische ondersteuning zorgt ervoor dat ik om 13.00 uur al in Bonifacio ben.
De hele middag kan ik op mijn dooie akkertje door deze prachtige stad slenteren. Wat een luxe!
De bovenstad ligt op +/- 60m hoogte op de klippen. De onderstad en haven aan een lange fjord om de citadel heen.
's Avonds op de camping is het de hoogste tijd de fiets een onderhoudsbeurt te geven: ketting, kettingkast en spatborden moeten schoongemaakt worden. Na 7 dagen intensief gebruik hoor ik het knarsen.
Hier in het zuiden van het eiland voel je de zomer aankomen.

17 mei 2010-----Bonifacio - Zonza
69.66 km.--------totaal: 606.99 km.
1283 omhoog----totaal: --8460 m.

In een lekker zonnetje aan een wolkenloze hemel is het prettig opstaan.
Over een vlakke weg, met een lekker briesje in de rug, heb ik de 25 kilometer naar
Porto Vecchio in no time afgelegd.
Na een "Znünipause" in de stad gaat de weg in 40 kilometer 600 meter omhoog. Ik ben heel erg teleurgesteld dat de elektromotor er na 300 meter mee ophoudt. Op de display staat dat er nog genoeg power in de accu moet zitten. Ik moet nu zonder ondersteuning verder. Zo kom ik iets langzamer boven. Het logische gevolg: een paar druppeltjes meer zweet.
Ik ben blij dat ik bij de aanschaf gekozen heb voor een fiets met 27 versnellingen.
Aan het einde van dit reisverslag vertel ik wat de oorzaak is.

Ik ontmoet vandaag veel mensen met wie ik leuke gesprekken voer. Onder hen is een Zuidduits paar. Zij wonen niet ver van de Zwitserse grens.
Om 16.00 uur is de rit naar Zonza een feit. Het verbaast me dat ik op dit tijdstip een warme maaltijd kan eten. Dat komt goed uit, want ik heb een reuze honger. Als ik om 21.00 uur ga slapen is het meeste al weer verteerd.
De camping ligt op een afstand van 2 km. in de richting Quenza. Het paar uit Zuid-Duitsland ligt al in een ligstoel en ziet me aankomen..

18 mei 2010----Zonza - Ghisonaccia
62.92 km.-------totaal: 669.91 km.
774 omhoog----totaal: ---9234 m

Vandaag is het klimmen geblazen. De Bavella Pass ligt op een hoogte van ca 1200m., de camping op 500m. dus ik moet 700m. omhoog. Gelukkig gaat het heel geleidelijk. Met een goed wegdek, weinig verkeer en een gestage tred ben ik tegen het middaguur boven. Dit is een mooie plek met een fantastisch uitzicht. Ik blijf hier even om uit te rusten en een broodje te eten. Ik ben niet alleen, het wemelt van de toeristen. Met bussen, auto's, motoren en zelfs met de fiets zijn ze hier gekomen.
De afdaling naar Solenzara aan zee is een knaller. Op een zeer goed wegdek geniet ik met volle teugen van een prachtig landschap met veel bossen. Ik stop meerdere keren, en niet alleen om een foto te maken, maar ook om de omgeving beter in me op te kunnen nemen. Ik ontdek een helling vol wilde orchideeën.
De laatste 15 kilometer naar Ghisonaccia zijn vlak. Als ik op de camping kom, staan alleen mensen die er langere tijd blijven. Later komt er nog een stelletje bij, dat naar Corsica is gekomen om een paar bergwandjes te beklimmen.
De camping ligt in een populierenbos. De bomen staan met hun typische hangende katjes in volle bloei. Bij elk zuchtje wind is waaien de zaadjes als sneeuwvlokken door de lucht.
Hele stukken gras liggen vol met zaadjes in een haardot zodat het er uit ziet alsof het gesneeuwd heeft.
De tweede camping (4 sterren) ligt onder pijnbomen direct aan de zee. De twee campings liggen maar 2 à 3 km. uit elkaar. Ik rijd er even heen om te kijken of ik misschien die mensen van gisteren (die hier zouden overnachten) tref. Maar de camping is reusachtig groot met ongelooflijk veel mensen. Hier iemand zoeken, is zoeken naar een speld in een hooiberg.
In plaats daarvan ontmoet ik een Hollands stel, ze nodigen mij uit om samen een glas wijn te drinken. Het is al donker als ik op weg ga naar mijn eigen tentje.

19 mei 2010-----Ghisonaccia - Bastia
94.01 km.--------totaal: 763.92 km.
335 omhoog-----totaal: ---9589 m

Als ik wakker word, pakken dikke wolken zich samen boven de bergen in het binnenland.
Hoewel het weer er hier nu nog wel goed uitziet, zie ik toch af van mijn plan om over de bergen naar Corte te gaan.
Er zit regen in de lucht en ik besluit om langs de kust te rijden.
Als het weer niet mee wil werken, ben ik liever in de beschutting van de stad.
Als ik eenmaal in Bastia ben, kan ik altijd nog een uitstapje naar de bergen maken.
Zoals verwacht, begint het 's middags te onweren. In poncho en met slobkousen aan trotseer ik het slechte weer. De hevige stortbuien worden afgewisseld met miezer.
10 kilometer ten zuiden van Bastia, op een smalle landstrook tussen de kust en een meer, de Etang de Biguglia, ligt de 3 sterrencamping San Damiano. Voor € 10,50 per nacht kan ik een plaatsje uitzoeken. Hier blijf ik 3 nachten.
Bij het opzetten van de tent word ik aangesproken door een vrouw. Ze geeft mij een stoel, die ze niet mee naar huis wil nemen. Ik maak er dankbaar gebruik van. In de zijleuning zit zelfs een uitsparing voor mijn koffiebekertje. Over 3 dagen geef ik hem gewoon weer aan iemand anders.
Ik laat mijn spullen in de tent, de accu en de oplader geef ik bij de receptie in bewaring. Zo kan ik zonder bepakking tochtjes in de bergen maken.

20 mei 2010-----een dagtocht in het Nebbio gebied
64.27 km.--------totaal: 828.19 km.
1007 omhoog----totaal: -10596 m

Ik slaap vandaag lekker uit. Het ziet ernaar uit, dat het een mooie dag wordt. De zon staat al hoog aan de hemel.
Ik wil vandaag eerst op mijn gemak de kortste weg naar de haven uitzoeken, want zaterdag om 8.00 uur vertrekt de pont.
De receptionist van de camping schat de afstand op zo'n 5 à 6 km..
Het zijn er precies 12.
Vanuit Bastia rijd ik over de D81 omhoog naar de Bocca di Teghime (537m.) Zonder bepakking gaat het wel een stukje lichter, ik heb nog een paar versnellingen in reserve voor als het steiler wordt.
Ik buig na 2 km. van de hoofdweg af een kleine zijweg in. Dit is de weg naar
Oratoire de Monserrato. De kapel herbergt een kopie van de heilige trap in de Basilica San Giovanni in Laterano in Rome.
De scala Santa heeft 28 treden.
Zoiets bijzonders verwacht je in Rome, Lourdes en Fatima, maar niet hier.
De tocht gaat verder over de Col de Teghime. Het uitzicht is fantastisch. In het oosten ligt het vlakke land, zuidelijk van Bastia met de Etang de Biguglia, en in het westen kun je San Florent zien liggen. Het is zo mooi dat ik hier een poosje van geniet.
Dan rijd ik op de westkant van het gebergte naar Oletta. De wegen zijn over het algemeen goed en ik ben niet voorbereid op een paar diepe gaten in de weg. Dus langsaam en voorzichtig. Deze smalle straat is heel gevaarlijk voor fietsers.
In Oletta, een schilderachtig stadje, dat tegen de helling geplakt lijkt te zijn, kom ik het fietspaar tegen dat ik in Porto ook al heb ontmoet. Voor hen is de vakantie bijna weer voorbij, zij moeten over 3 dagen weer aan het werk. Als ik zoiets hoor, geniet ik extra van mijn pensioen.
Mijn weg voert verder naar San Michelle de Murato, een kerk op een heuveltop op 450 m. boven de zeespiegel. De grote donkergroene en witte kalkstenen blokken zijn kenmerkend voor het 13e eeuwse karakter van deze stijl.
De D62 naar Bastia wordt "Défilé de Lancone"genoemd. Nog nooit reed ik op een weg met zoveel scherpe bochten en steile klippen.

21 mei 2010----een dagtocht in het noorden en westen van Bastia
45.55 km.-------totaal: 873.74 km.
493 omhoog----totaal: -11089 m.

Noordelijk van Bastia neem ik de eerste straat links. Hij voert me de bergen in. De helling
Is bezaaid met de mooiste villa's. Mijn reisgids betitelt ze als Amerikaanse villa's; want in deze villa's wonen Corsicaanse remigranten, die hun geld in zowel Noord- als in Zuid-Amerika hebben verdiend. In luxe brengen zij hun oude dag in hun vaderland door.
Ik zie een paar dakdekkers aan het werk. Zij vragen me of ik zin heb omhoog te klauteren zodat ik het beter kan bekijken. De dakplaten worden eerst op maat geslagen of gezaagd voor ze met kit aan elkaar geplakt worden. De randen worden met specie afgewerkt. Het duurt ongeveer een maand voordat zo'n dak af is.
De rit gaat verder naar San Martino di Lota, een afgelegen dorpje met een grote kerk, een restaurant met terras en een fantastisch uitzicht op zee.
Langs de hellingen rijd ik naar het noorden tot ik weer op de kustweg, de D80, kom, waarover ik weer naar de camping terugrijd.

22 mei 2010 ---met de pont naar Livorno

De overtocht duurt 4 uur. Op het station in Livorno koop ik een treinkaartje voor mijn fiets. Dat is één van de dingen die ik vanuit Zwitserland niet kon regelen. Ook koop ik wat te eten en te drinken voor in de trein naar Zürich, want morgen is het Pinksteren.
Camping Miramare ligt 12 km. ten zuiden van de stad. Ik ga vroeg slapen, want de nacht is kort.
Om 5.55 uur gaat mijn trein.

Thuis breng ik mijn fiets meteen naar de fietsenmaker. Hij laat de vertegenwoordiger van de firma Bionx komen. Die weet wat het probleem is.
Hij zet nieuwe software onder de display en verzekert mij dat het niet meer voor zal komen.

Home